Μέσα
σε στρατόπεδα χαμένων ψυχών
απομονώνω
την σιωπή,
των
αυριανών αυτόχειρων της συνείδησης.
Αφουγκράζομαι
το σούρσιμο βημάτων,
λεηλατημένων
ζωών,
που
σπάνε το όριο της απόγνωσης.
Απομακρύνω
το κουρνιαχτό των
άδειων δωματίων
και
ουρλιάζω,
ουρλιάζω στην
άκρη των φανταχτερών εγκλημάτων,
των
καθημερινών δολοφονιών
στο
όνομα της ευημερίας των μερικών.
Γυαλισμένες
μορφές των σαλονιών της μπουρζουαζίας
χωμένες
στα φανταχτερά τους υφάσματα,
φωτογραφίζονται
με φόντο
την
εξαθλιωμένη πραγματικότητα των υπηκόων
τους.
Σκατόψυχοι
αποπλανητές συνειδήσεων,
συνωστίζονται
πάνω
από τον επιθανάτιο ρόγχο της φτώχειας.
Φοράν
τα πιο φανταχτερά τους κοσμήματα,
χαμογελώντας
προς την κάμερα
που
αποθανατίζει την μιζέρια της ιδιοτελούς
ανθρωπιάς τους.
Η
σήψη και η λήθη του ανθρώπινου,
βασιλεύει
με φόντο
το
γυαλιστερό περιδέραιο της απανθρωπιάς
τους.
Κερεντζής Λάμπρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου