Ποτέ πια μόνοι

Ποτέ πια μόνοι

***

Αν μου ζητήσουνε

τα μάτια σου εγώ

Να τα ξεχάσω

Να ξέρεις

Τα μάτια μου ψυχή μου

θα χαλάσω

Άλλη ματιά εγώ μη δω

Και τη γλυκιά σου τη ματιά

Τη λησμονήσω

Γιατί μετά

δε θα μπορώ ,

δεν θα μπορώ να ζήσω

Αν πια τον ήχο της φωνή σου

δεν ακούω

Πια στις αισθήσεις μου

ας μην είναι η ακοή μου

Να μείνει αιώνια στην ψυχή μου

Ο ψίθυρος σου αναπνοή μου

Αν πια τα χείλη σου δεν τρέμουν

Που θ ανταμώσουν τα δικά μου

Ας πέθαινα καρδιά μου

Να μείνει η γεύση σου εκεί

απ' το δικό σου το φιλί

στα χείλη μου κοντά μου

Αν οι εποχές μου δεν μπορούν

Ν ανθίσουν τ' άρωμα σου

Την άνοιξη μου αν μου πουν

Πως πια θα ζω μακριά σου

Να ξέρεις

Χειμώνας θα είναι οι εποχές

Ψυχή μου και καρδιά μου

Θα ναι πια νύχτες οι στιγμές

Νεκρή θα είναι η χαρά μου

Κι αν τύχη οι μοίρες και ζητούν

Να γράψουν στη ζωή μου

Πως του κορμιού σου η αφή

Μακριά απ' το κορμί μου

Κι αν τα δυο χέρια σου ξανά

Δεν μου χαρίσουν χάδι

Να μην αγγίξω έρωτα

Ξανά κανένα βράδυ

Στις πέντε αισθήσεις σου γυμνός

Ζωή μου κλίνω γόνυ

Κοντά μου να είσαι ουρανός

Να είναι μακριά μου οι πόνοι

Να είμαστε ένα εγώ κι εσύ

Ποτέ ξανά πια μόνοι

***

26 Ιούλ 2012

***

Ποίηση:Γιάννης Παππάς