Μη με αλλάξεις Βασίλης Παπακωνσταντίνου

"Ο δρόμος των δακρύων" του Χ. Μπουκάι

..ήταν και αυτός άλλος ένας δρόμος που έπρεπε να διαβώ στη ζωή μου!...κακοτράχαλος, με λάσπες, Ερινύες, φαντάσματα, "ματωμένες μαξιλαροθήκες", flores para los muertos...όμως έπρεπε να τον περάσω!!! έψαξα να βρω τρόπους...να μην το κάνω...! αρνιόμουν να κάνω έστω και ενα βήμα..!είχα στυλώσει τα πόδια μου σαν πεισματάρικο μουλάρι και δεν πήγαινα ούτε μπρος ούτε πίσω..!!!ώσπου έπιασα στα χέρια μου αυτό το βιβλίο!!!αν με βοήθησε....??ΠΟΛΥ..!!!κατάλαβα οτι απλά έπρεπε να το περάσω, να το βιώσω (και αυτό) στο απόλυτο για να μπορέσω να προχωρήσω! και ΝΑΙ..μπορώ! σας παραθέτω απόσπασμα....ενα απο τα πολλά που μου άρεσαν!!!είναι λίγο μεγάλο αλλά μην βαρεθείτε..αξίζει τον κόπο!!!!

"ΓΑΤΖΩΜΑ, ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝ-ΕΞΑΡΤΗΣΗ"

Το ότι είμαι γατζωμένος πάνω σε κάποιον, δε σημαίνει οτι είμαστε μαζί. Σημαίνει οτι κρατώ κάποιον με το ζόρι, τον φυλακίζω. Σημαίνει οτι προσκολλώμαι, τον τυλίγω στα δίχτυα μου, γεμίζω όλα τα κενά του νομίζοντας οτι έτσι θα είναι "ικανοποιημένος". Η εξάρτηση όμως ποτέ δεν συμβάλλει στην ολοκλήρωση κάποιου, ουτε με φέρνει σε επαφή μαζί του. Είναι χρήσιμη μόνο για να τραβάω τον άλλον βίαια, να τον κρατάω με το ζόρι, να τον αιχμαλωτίζω και να πιστευω οτι έτσι τον εμποδίζω πο το να μπορέσει να φύγει. Αυτό δεν σημαίνει οτι είμαστε μαζι, ουτε εχει καμία σχέση με την αγάπη. Όλο αυτό είναι συγκαλλημένη χειραγώγηση και προσπάθεια ελέγχου της ζωής του άλλου.

"Για να ξεφύγεις απο μένα πρέπει να πληγωθείς και να με πληγώσεις, 

γιατί σ'αυτό το αγκίστρι είμαστε και οι δυο πιασμένοι".

Ένας τέτοιος σχεδιασμός αποτελεί πάντοτε σύμπτωμα δυσλειτουργίας στη σχέση και δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς πολύ για να βρεθεί μπροστά στην προφανή δυσφορία και των δυο, όταν η σχέση εχει πάρει αυτόν τον δρόμο. Το περίεργο είναι ότι, παρόλα αυτά, φαίνεται να μας ελκύουν αυτές οι καταστάσεις ελέγχου, οι δικές μας και οι ξένες, μας γοητεύει να είμαστε μπλεγμένοι σε τέτοιες "ασφαλείς" σχέσεις. Ζούμε κατά κάποιο τρόπο καταστρώνοντας σχέδια, συνειδητά η ασυνείδητα, για να κρατάμε τον άλλο φυλακισμένο, για να μην μπορεί να απεμπλακεί, να μην μπορεί να φύγει. Ξεστομίζουμε φοβερές βλακείες που τις κρατάμε συνήθως ψηλά σάν λάβαρα ιδανικών συντροφικών σχέσεων:

"Εμείς οι δυο είμαστε ενα"

"Είμαστε δυο σε σάρκα μια"

"Εγω για σένα και συ για μένα"

και αυτή που προτιμούν περισσότερο οι "αιώνιοι εραστές" :

"Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα"

Αν μπορούσαμε για μια στιγμή να ξεφύγουμε απο το ναρκισιστικό χάδι που τόσο πολύ μας αρέσει, θα καταλαβαίναμε ποσο απεχθές είναι αυτό το σύμβολο που καταδικάζει και τους δυο μας σε ενα εγγυημένο βάσανο:  να εξαρτά κανείς ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ απο τον άλλον, καθιστώντας τον υπεύθυνο για την ύπαρξη του αγαπημένου η της αγαπημένης του. Πόσο βαρύ ακούγεται!!!

Ένα σχέδιο λίγο πιο ήπιο αλλά που επίσης δημιουργεί εξάρτηση, είναι αυτο που χρησιμοποιεί κάποιος όταν λεει με ύφος αθώας περιστεράς : 

"αααααχ....πόσο ευτυχισμένο με κάνεις"

Κι εγω λέω πάντοτε: ακόμα και αν σε γοητεύει το ψέμα - να πιστεύεις δηλαδή οτι έχεις τη δύναμη να κάνεις ευτυχισμένο το πρόσωπο που αγαπάς - μη δεχτείς να αναλάβεις αυτην την ευθύνη...!ΜΗΝ ΤΟ ΔΕΧΤΕΙΣ ΠΟΤΕ ΑΥΤΟ!

Όχι τόσο γιατί δεν ειναι βέβαιο (ποτέ δεν είναι) οτι έχεις αυτήν την ικανότητα, αλλά γιατί αν δεχτείς ότι είσαι σε θέση να κάνεις ευτυχισμένο τον άλλο, θα πρέπει να δεχτείς επίσης οτι κάποια στιγμή θα χει το δικαίωμα να σου πει:

"ΜΟΥ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕΣ ΤΗ ΖΩΗ"

Δεν έχεις τη δύναμη να με κάνεις ευτυχισμένο, ποτέ δεν την είχες, παρόλο που εγώ ήθελα να σου παραχωρήσω το προνόμιο, παρόλο που και συ ήθελες να το δεχτείς. Επομένως, δεν έχεις ουτε τη δύναμη να με κάνεις δυστυχισμένο. Μπορεί να με πληγώσει κάτι που κάνεις, κάτι που λες, αυτό ναι , σιγουρα. Αλλά να με κάνεις να υποφέρω?...η αλήθεια είναι οτι αυτό δεν το μπορείς. Για σκέψου : Τι μπορεί να κάνει ο άλλος?

"Μπορεί να κάνει όλα αυτά που εμένα δεν μου αρέσουν και τίποτα απο όλα

εκείνα που με ευχαριστούν"

Πολύ ωραία! Κατάλαβα. Αλλά αν κάνει όλα αυτά που δεν σου αρέσουν, τότε γιατί μένεις κοντά του?

"μένω γιατι τον - την αγαπώ"

Καλά, δέχομαι τους λόγους σου, όμως....αν μένεις κοντά του γιατί τον αγαπάς, τότε είναι ο άλλος αυτός που σε κάνει να υποφέρεις???? Δεν μπορεί, αυτο δεν γίνεται με κανέναν τρόπο. Εγω είμαι αυτος που διάλεξε αυτόν τον άνθρωπο, εγώ είμαι αυτός που αποφάσισε να μείνει, αρα εγω είμαι υπευθυνος για τον πόνο μου. ΕΓΩ είμαι αυτός που ΜΕ κάνει να υποφέρω. Είναι πολύ πιθανό, βεβαια, να μην είμαι μονο εγώ, σίγουρα, όμως, έχει να κάνει πιο πολύ μ'εμενα παρά μ' εσένα.

 Είναι κυρίως η εξάρτηση που δημιουργεί μέσα μου αυτό που ονομάσαμε στην αρχή "σύστημα πεποιθήσεων" του καθενός. Στην περίπτωση αυτη, εαν εγω πιστεύω οτι η ευτυχία ΜΟΥ είναι ΔΙΚΗ ΣΟΥ ευθύνη.......

Εαν για να είμαι ευτυχισμένος, πρέπει εσύ να κάνεις αυτο και το αλλο,

και για να ειμαι ευτυχισμένος πρέπει να συμπεριφέρεσαι

με αυτόν τον τρόπο,

και για να είμαι ευτυχισμένος δεν θα πρέπει να λες αυτά και αυτά,

και δεν θα πρέπει ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ.

Εαν για να μην υποφέρω εγω, πρέπει εσυ να ΘΕΛΕΙΣ να κάνεις

ότι θέλω εγω, τη στιγμή ακριβώς που το θέλω και βεβαια να πάψεις

να θέλεις οτιδήποτε άλλο...τοτε....ΕΧΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑ...!!!!!

Όμως υπάρχουν φορές που δεν είμαι τόσο ξεκάθαρος η δεν θελω να μάθω πως έχουν τα πράγματα η δεν αντέχω να πάρω την ευθύνη για τα λάθη μου και προτιμώ να σκέφτομαι οτι υποφέρω εξαιτίας σου. Δεν φεύγω βέβαια...Μένω. Γιατί μένω? και σε κάθε περίπτωση, τι δικαιολογία δίνω στον εαυτό μου? Πρόσεξε ..μη γελάσεις..."Ελπίζω οτι θα αλλάξεις"......η ακόμα χειρότερα 

"μένω για να σε αλλάξω, για να καταφέρω να σε κάνω διαφορετικό"

Προς τι όλα αυτά??μα είναι απλό. Δεν αντέχω την ιδέα να σε χάσω. Για να μην σε χάσω, θα σε αλλάξω. Που σημαίνει πρωτα θα σε βασανίσω και θα βασανιστώ, εστω και αν στο τέλος, μετά απο όλα αυτα, καταλήξω να σε χάσω. ΤΡΙΑ ΔΡΑΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΕΝΟΣ.....!!!!

Μπήκε σε τροχιά η Vicky στις 10:55:00 π.μ.